Η δύναμη της θέλησης- Άρθρο του Τζίμα Μαργαριτη, καθηγητή

Ο Ελύτης , ο Σεφέρης και ο  Πισσαριδης πήραν το βραβείο Nobel ,ενώ υπήρξαν μαθητές του παλαιού σχολείου που συνήθως όλοι κατηγορούν.
Ειχαν όμως τη θέληση και τη δύναμη να προχωρήσουν.
Όπως και παρά πολλοί άλλοι ,πετυχημένοι στην επιστήμη και το επάγγελμά τους.
Δεν είναι απαραίτητη προϋπόθεση ,μόνο,για την μάθηση και την επιτυχία το καλά οργανωμένο τεχνοκρατικά σχολείο.
Παιζει και αυτό το ρόλο του.
Η θέληση έχει δύναμη δημιουργίας και εξέλιξης.
Αυτή καθορίζει την πορεία ενός ανθρώπου στη ζωή,την επιστήμη,την τεχνολογία και γενικά στο επαγγελματικό του πεδίο.
Χωρίς αυτήν το αποτέλεσμα είναι μηδενικό.
Τον ηλεκτρονικό υπολογιστή άλλος τον χρησιμοποιεί για να παίζει και άλλος για μορφώνεται.
Η κοινωνία μας ,σε αυτή την τραγική κατάσταση που βρίσκεται έχει ανάγκη από ανθρώπους με θέληση και όραμα.
Όχι μόνο στην επιστήμη αλλά και στην πολιτική.
Η φτώχεια και η εξαλειψη της αποτελεί μια διαρκή πρόκληση.
Δυστυχώς πολλές κυβερνήσεις στον πλανήτη   δεν έχουν αντιληφθεί πως η διαίρεση των πολιτών σε φτωχούς και πλούσιους αποτελεί την μεγαλύτερη μορφή κοινωνικής αδικίας.
Φυσικά χρειάζεται επιμονή και θέληση να συγκρουστείς με συμφέροντα που θέλουν να εκμεταλλευτούν την εργασία του λαού και να μην την ανταμείψουν όπως πρέπει.
Οι διεθνείς οργανισμοί εξαντλούν την παρουσία τους σε έκδοση ψηφισμάτων και διατύπωση ευχών και τίποτε άλλο.
Έχουν μετατραπεί σε επιτηρητες και δυνάστες δημοκρατικά εκλεγμένων κυβερνήσεων.
Η δύναμη του λαού και όχι ο εφησυχασμός και η αδράνεια του μπορεί να αποτελέσει την κινητήρια δύναμη που θα αφυπνίσει κυβερνήσεις και εξουσίες ,να οδηγήσουν τους λαούς σε τροχιά ευημερίας.
Στοιχειώδη δικαιώματα των πολιτών αφαιρούνται καθημερινά η καταπατώνται βάναυσα.
Κατοικία,εργασία,μόρφωση,υγεία κ.α.δεν αποτελουν πλέον κεκτημένα των λαών ,αλλά αποτελούν κεκτημένα των ανώνυμων εξουσιών του πλανήτη μας.
Δεν αφήνουν τους λαούς να αξιοποιήσουν τον παραγωγικό τους πλούτο η κάνουν πολέμους για να τον αξιοποιήσουν οι ίδιοι.
Δημιουργούν εμφυλίους πολέμους και μετά εμφανίζονται ως σωτήρες.
Μπροστά στη νέα πραγματικότητα εξαθλίωσης των πολιτών οι εγχώριες πολιτικές δυνάμεις είναι απαραίτητο να συνομιλήσουν,να συμφωνήσουν για τη λύση βασικών ζητημάτων του λαού.
Αυτό πρέπει να γίνει τώρα.
Αύριο θα είναι αργά.
Γιατί τι αξία έχει αν δεν τιμάς την εμπιστοσύνη ενός λαού και να μην  αγωνίζεσαι να ανεβάζεις το βιοτικό του επιπεδο;