Ζαχάροβα: Δεκάδες δυτικών παραβιάσεων της συμφωνίας του Ελσίνκι

Η εκπρόσωπος Υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσίας, Μαρία Ζαχάροβα, απέρριψε τους ισχυρισμούς της Φινλανδής υπουργού Εξωτερικών, Ελίνα Βάλτονεν, ότι η Μόσχα παραβίασε τις αρχές που περιγράφονται στην τελική πράξη του Ελσίνκι ως «καταφανές ψέμα», και μάλιστα αντ’ αυτών, αναφέρθηκε σε δεκάδες δυτικών παραβιάσεων της συμφωνίας.

Η συμφωνία, η οποία υπογράφηκε το 1975 από 35 χώρες, καθορίζει βασικά πρότυπα για τις διεθνείς σχέσεις. Περιγράφει δέκα αρχές, συμπεριλαμβανομένης της κυριαρχικής ισότητας, της μη παρέμβασης, της εδαφικής ακεραιότητας, της ειρηνικής επίλυσης διαφορών και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Παραμένει ένα θεμελιώδες έγγραφο για τον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ).

Σε μια ανάρτηση στο κανάλι της στο Telegram την Τρίτη, η Ζαχάροβα χρεώνει τα δυτικά μέλη του ΟΑΣΕ με έναν μακρύ κατάλογο παραβιάσεων της συμφωνίας. Αναφέρθηκε στην ελληνική παρέμβαση του 1974 στην Κύπρο, τον βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας το 1999 του ΝΑΤΟ, και τη δυτική αναγνώριση της Ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου – περιγράφοντάς τες ως παραβιάσεις εθνικής κυριαρχίας και μη χρήσης βίας.

Η Ζαχάροβα επεσήμανε επίσης την αναγνώριση της Σλοβενίας και της Κροατίας από τη Γερμανία, την οποία είπε ότι παραβίασε την αρχή της εδαφικής ακεραιότητας ενθαρρύνοντας τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας

Αναφέρθηκε στην Επιχείρηση Καταιγίδα της Κροατίας το 1995 ως παραβίαση της αρχής της ειρηνικής διευθέτησης των διαφορών.

Η υποστήριξη του πραξικοπήματος της Δύσης του 2014 στην Ουκρανία παραβίασε την αρχή της μη παρέμβασης, καθώς υποστήριξε ένα κίνημα που οδήγησε σε αλλαγή της κυβέρνησης, πρόσθεσε η Ζαχάροβα.

Περαιτέρω παραδείγματα περιελάμβαναν τις μυστικές φυλακές της CIA στη Λιθουανία, την Πολωνία και τη Ρουμανία κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 2000, η οποία παραβίασε την αρχή του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Την άρνηση της Γαλλίας να αναγνωρίσει την εθνική ταυτότητα της Κορσικής, η οποία παραβίασε το δικαίωμα των λαών στην αυτοδιάθεση. και τη συνέχιση της «κατοχής» της Βρετανίας των Νήσων Τσάγκος στον Ινδικό Ωκεανό παρά τις αποφάσεις του ΟΗΕ, τις οποίες περιέγραψε ως παραβίαση του διεθνούς δικαίου.