Μητροπολίτης Αλεξανδρούπολης Άνθιμος: Οἱ εὐλαβεῖς ἐγωισμοί … σκοτώνουν!

Με ένα εξαιρετικό κείμενο ο Μητροπολίτης Αλεξανδρούπολης Άνθιμος ερμηνεύει το μήνυμα της γιορτής των Εισοδίων της Θεοτόκου, σε συσχετισμό με την σημερινή κατάσταση της πανδημίας του κορωνοϊού.

«Ἔχουμε νὰ διδαχθοῦμε καὶ μακάρι νὰ μᾶς ἀξιώσει ἡ Παναγία μας νὰ τὸ

καταλάβουμε καὶ νὰ τὸ ἀποδεχτοῦμε: ὅτι εἶναι ἀνάγκη ὅλοι μας νὰ εἰσέλθουμε κάποτε στὸ Ναὸ τοῦ Θεοῦ!  Εδῶ, πάλι σᾶς ἀκούω νὰ μὲ παροτρύνετε· «ναί! πιέστε τὴν Κυβέρνηση νὰ ἀνοίξουν οἱ ναοί, νὰ ἐρχόμαστε κι ὄχι νὰ λειτουργούμαστε ἀπὸ τὰ ραδιόφωνα καὶ τὶς τηλεοράσεις». Ὅμως, ἐγὼ δὲν ἐννοῶ νὰ ἀνοίξουν τὰ οἰκοδομήματα τῶν ναῶν γιὰ νὰ εἰσέλθουμε, ποὺ πολὺ καλὰ ἔκανε ἡ Κυβέρνηση καὶ τὰ ἔκλεισε, ἀφοῦ ὁ λαός μας ἔδειξε καὶ γενικὰ συνεχίζει νὰ δείχνει (ἴσως ἀπὸ κόπωση) ἐλλειπὴ εὐθύνη πάνω στὸ θέμα.

Ἐννοῶ ὅτι καὶ πρὶν τὴν πανδημία, πρὶν τὴν λήψη τῶν ἀπαγορευτικῶν μέτρων, οἱ χριστιανοὶ δὲν ἐρχόμασταν στοὺς ναούς, ἀκόμα κι ὅταν ἐκκλησιαζόμασταν, κληρικοὶ\ καὶ λαϊκοί, κάθε Κυριακή, ἴσως καὶ κάθε μέρα.»… « Στὴ σκέψη τοῦ Θεοῦ δὲν εἰσχωρούσαμε, στὴν ἐπιθυμία τοῦ Θεοῦ δὲν ἀνταποκρινόμασταν, μὲ τὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ δὲν συνεργαζόμασταν καὶ στὴ δικαιοσύνη Του συνεχῶς σηκώναμε ἐνστάσεις. Καὶ ἐξηγοῦμαι.

Πιστέψαμε ὅτι συν-κυβερνούμε τὸ Κράτος μας, οἱ θρησκευόμενοι χριστιανοί, ἀκόμακαὶ πολλοὶ κληρικοί μας, ὅμως ἀποδείχτηκε ὅτι πολὺ καλύτερα τὸ κυβερνοῦν οι πολιτικοί, ἐπειδὴ μες δν μπορομε ν κατευθύνουμε τελικ οτε τ ποίμνιό μας.

Ἡ εὐσεβιστικὴ ἀλλοφροσύνη μετέτρεψε τὰ λογικὰ πρόβατὰ σὲ ἀπρόβλεπτα ἐρίφια ποὺ θέλησαν νὰ ὑποκαταστήσουν τοὺς ποιμένες. Ἐνῶ ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς μᾶς διδάσκει νὰ ὑπακοῦμε ἀκόμα καὶ στὴν κοσμικὴ ἐξουσία (ποὺ στὸ κάτω-κάτω στὶς μέρες μας εἶναι ἀπὸ τὸ λαό μας δημοκρατικὰ ἐκλεγμένη), πολλοὶ χριστιανοί μας κίνησαν ἐπανάσταση ἐνάντια στὴν Ἐκκλησία τους. Πιστέψαμε τι μς, λόγ τς πίστεώς μας, ποχρεοται Θες ν μς σώσει (τος λλους χι), κα κάναμε πίδειξη ατς τς πίστεώς μας. Ὅμως αὐτὴ ἡ πίστη μας ἀποδείχτηκε λίγη, φτωχή, μικρὴ πίστη ποὺ ὄχι μόνο βουνὰ δὲν μπορεῖ νὰ μετακινήσει, ἀλλὰ οὔτε κὰν τὸν ἀπειροελάχιστο ἰό.

Πιστέψαμε ὅτι εἴμαστε ὑπεράνθρωποι, κρύψαμε τὴν προσβολή μας ἀπὸ τὸν ἰὸ καὶ ὁδηγηθήκαμε στὸν τάφο, ἀντὶ νὰ ὁμολογήσουμε τὸ λάθος μας καὶ νὰ σαλπίσουμε τὸ ὀρθό. Δὲν εἶναι ταπεινωτικὸ νὰ παραδεχτεῖς ὅτι ὡς ἄνθρωπος κι ἐσὺ πάσχεις· ἀλαζονικὸ εἶναι νὰ τὸ κρύψεις, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ μὴ διαψευστεῖ δημόσια ὁ ἐγωϊσμός σου. Ὅταν ἐπικρέμεται θάνατος, τότε, καλὰ εἰπώθηκε, «μαγκιὲς» δὲν ἐπιτρέπονται. Ο ελαβες γωισμοίσκοτώνουν

Για την Θεία Κοινωνία

«Μά! εἶναι καὶ οἱ ἐκτὸς, τῆς Ἐκκλησίας ποὺ ἔτσι ἀμφισβητοῦν τὴν θεία Κοινωνία! Ἔ! καί; θ πεθάνουμε μες, πειδ πάρχουν γευστοι, πειροι κα νίδεοι τς πνευματικς μας πορείας κα μφισβητον τ Μυστήριο τς ζως; Βεβαίως, ἡ θεία Κοινωνία εἶναι ζωή, βεβαίως δὲν βλάπτεται κανένας ἀπ’ αὐτήν, ἀλλὰ αὐτὸ εἶναι ἐμπειρία, μετρήσιμη ἀπὸ μᾶς, ἀλλὰ ἀπροσμέτρητη ἀπὸ τοὺς κοντόφθαλμους ἀναλφάβητους τῆς ἐκκλησιαστικῆς βιοτῆς. Ὁπότε, τί; Θὰ ἀναλάβουμε ἐμεῖς νὰ τοὺς

ἀποδείξουμε τὴ ζωή μας; ἢ θὰ γίνουμε δικηγόροι τοῦ Χριστοῦ; Ἐκεῖνος, δὲν ὑπερασπίστηκε οὔτε τὸν ἑαυτό του στὸ Πραιτώριο, ἀλλὰ σιωποῦσε, ὅταν ὁ Πιλᾶτος προσπαθοῦσε νὰ τὸν ἀθωώσει. Γι’ ατ φώναζα κα σς λεγα· φορμε μάσκες μέχρι τ «μετ φόβου» κα κε, μπροστ στ γιο Ποτήριο, βγάζουμε τ μάσκα, κάνουμε τὸ σταυρό μας καὶ μὲ ταπείνωση, μὲ συντριβὴ κοινωνᾶμε. Δὲν παινευόμαστε γιὰ τὸ Μυστήριο, δὲν κραυγάζουμε «ἐλᾶτε νὰ δεῖτε ὅτι δὲν θὰ πάθουμε τίποτε», γιατὶ κάτι τέτοιο εἶναι ἐπίδειξη τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ. Ἐξάλλου, ἐμεῖς κοινωνᾶμε γιὰ νὰ ζήσουμε κι ὄχι γιὰ νὰ μὴν πεθάνουμε!»…

… «Ἂς σηκωθοῦν, ὅσοι, κρυμμένοι τώρα στὰ λαγούμια τους, ἑτοιμάζονται νὰ δικαιολογήσουν τὰ ἐγκληματικά τους κηρύγματα, ποὺ ἄρδευαν ἀλλοφροσύνη ἀπὸ τὴν ἑωσφορική τους ἔπαρση, ποὺ τελικὰ σκότωσε συνανθρώπους τους. Κι ἂς ἡρεμήσουν, ὅσο μποροῦν…..»