Πριν 84 χρόνια και συγκεκριμένα την 28η Σεπτεμβρίου του 1941, πριν καν δημιουργηθούν το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο(ΕΑΜ), ο Εθνικός Δημοκρατικός Ελληνικός Σύνδεσμος(ΕΔΕΣ) και άλλες αντιστασιακές οργανώσεις, έλαβε χώρα στο νομό Δράμας η πρώτη εξέγερση στην κατεχόμενη Ελλάδα και η δεύτερη στην κατεχόμενη Ευρώπη. Ηταν μια αυθόρμητη εξέγερση, η οποία είχε δώσει ελπίδα στους υποταγμένους λαούς της Ευρώπης, αναπτερώνοντας ταυτόχρονα το ηθικό των Ελλήνων, οι οποίοι με διαδηλώσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, απέτρεψαν τον εκβουλγαρισμό της Ανατολικής Μακεδονίας και της Θράκης, αναγκάζοντας τη δοσιλογική κυβέρνηση του Τσολάκογλου να προβεί σε διάβημα διαμαρτυρίας προς τις γερμανικές αρχές κατοχής.
Η «Εξέγερση της Δράμας» δεν ήταν μια εξέγερση, οργανωμένη από κάποια εθνική – θρησκευτική – στρατιωτική αρχή, από κάποιο κόμμα ή από μια ομάδα με τη μορφή μιας «φιλικής εταιρείας» επιχειρηματικών, στρατωτικών και διανοουμένων. Οργανώθηκε και υλοποιήθηκε από μια ομάδα εργατών και αγροτών του νομού Δράμας και κάποιων χωριών των γειτονικών νομών με επικεφαλής τον πρόεδρο των καπνεργατών Δράμας Παντελή Χαμαλίδη κι αυτό είναι που την κάνει ιστορικά μοναδική σε διεθνές επίπεδο.
Υπήρξαν κατά το παρελθόν, εξεγέρσεις αγροτών και εργατών σε πολλές χώρες αλλά πάντοτε με βασικό αίτημα συντεχνιακές οικονομικές διεκδικήσεις. Η Εξέγερση της Δράμας, ήταν η πρώτη παγκοσμίως, εξέγερση απελευθέρωσης της πατρίδας από κατοχικό ζτγό με πρωτοβουλία εργατών και αγροτών και όχι κάποιων θεσμικών φορέων ή διανοουμένων.
Αυτός ήταν και βασικός λόγος, αν όχι ο μοναδικός, που αυτή η εξέγερση δυσφημίστηκε και κυριολεκτικά «θάφτηκε», από την πολιτεία και από θεσμικά όργανα του κράτους(κόμματα και ΜΜΕ), για να μείνει στην ιστορία μόνο, ως «Η Σφαγή της Δράμας», λες και η σφαγή της Δράμας ήταν αποτέλεσμα κάποιου «τραγικού ολισθήματος ή «βίτσιου εξουσίας», των βουλγαρικών δυνάμεων κατοχής.
Και μπορεί κάποιοι, που για πρώτη φορά στην ιστορία, είδαν εργάτες και αγρότες να παίρνουν την πρωτοβουλία αντίστασης κατά κατοχικών δυνάμεων, να είχαν κάποιον ιδιοτελή λόγο να «θάψουν» αυτήν την ηρωική και μοναδική εξέγερση, χαρακτηρίζοντάς την ακόμα και «πράξη προδοσίας», επειδή οι ίδιοι ήταν απλοί θεατές.
Ζούμε σε μια εποχή, όπου όλοι σχεδόν οι αγώνες εργατών και αγροτών δυσφημίζονται και απαξιώνονται συστηματικά από ΜΜΕ, αλλά και πολιτικούς, ως συντεχνίες με μοναδικό κίνητρο οικονομικές διεκδικήσεις. Δεν δικαιολογούνται τα θεσμικά όργανα των εργατών και τον αγροτών της Δράμας, όπως π.χ. το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Δράμας και οι αγροτικοί συνεταιρισμοί, να υπερηφανεύονται για ανύπαρκτους εθνικούς εργατικούς και αγροτικούς αγώνες και να αγνοούν εντελώς αυτό το μοναδικό ηρωικό γεγονός που συνέβη στο νομό τους, από εργάτες και αγρότες.
Αντί να κάνουν σημαία τους την Εξέγερση της Δράμας, αφιερώνοντας έστω πάντε λέξεις στη μνήμη των εξεγερθέντων, σε ένα αφιέρωμά του (άλμπουμ) για τα 80 χρόνια από την ίδρυσή του (1935-2015), το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Δράμας δεν αναφέρει ούτε μια λέξη για την εξέγερση, κατά την οποία θυσιάστηκαν πάνω από 2 000 εργάτες και αγρότες.
«Γιατί στα σχολικά βιβλία της ιστορίας δεν υπάρχει ούτε μια υποσημείωση για τα γεγονότα της Δράμας», αναρωτιέται μια γνωστή ιστοσελίδα με έδρα την Αθήνα; Η απάντηση είναι : «Επειδή εργάτες και αγρότες δεν είχαν ποτέ φωνή, ούτε καν μέσα από τους λεγόμενους φορείς εκπροσώπησής τους.
Αλέξανδρος Πιστοφίδης
Συγγραφέας του Βιβλίου «Το Ανυπεράσπιστο Αγόρι»
σε εκδόσεις «Ελκυστής»
