Αλλιώτικες Προτάσεις: Μήπως θυμάσαι τι ήταν το «Ζυθεστιατόριο» ;

Θυμάμαι το περιστατικό με τις γιαγιάδες που μόλις είχαν πληρωθεί από το καπνομάγαζο.
Θέλησαν να “βγουν σαν άντρες” για φαγητό στο ζυθεστιατόριο της Ξάνθης.
 
– τι θέλουν οι κυρίες ;
– κάτι που δεν τρώμε συχνά στο σπίτι
– διαλέξτε από τον κατάλογο
– φέρε μας αυτό που γράφει  “γιουβέτσι”
 
Τα πιάτα ήρθαν κι οι γιαγιάδες απόρησαν και κοιτάζονταν μεταξύ τους.
Δεν ακούμπησαν το φαγητό και κάλεσαν πάλι τον σερβιτόρο.
 
–  ορίστε τι θέλετε ;
–  εμείς παραγγείλαμε το “γιουβέτσι”, για να φάμε κάτι διαφορετικό από τα σπιτικά φαγητά.
–  σας το έφερα !
–  εσύ μας έφερες κριθαράκι με κρέας !
–  μα αυτό εννοούμε όταν λέμε “γιουβέτσι” !
–  αυτό το τρώμε και στο σπίτι !
καλά κάνουμε λοιπόν και δεν βγαίνουμε έξω για φαγητό ….!
 
Η νέα γενιά δεν τα γνώρισε.
Χάνονται στο πέρασμα του χρόνου.
Ήταν τότε που δεν υπήρχαν ταβέρνες.
Τότε που το φαγητό δεν ήταν διασκέδαση, παρά ανάγκη.
Ανάγκη για τον εργένη, τον εργαζόμενο, τον διερχόμενο έμπορο.
Τον ταξιδιώτη που ήθελε κάτι γρήγορο και έτοιμο.
Το διάλειμμα στην στάση προς Θεσσαλονίκη.
Η ανάπαυλα του λεωφορείου στην Ασπροβάλτα.
 
Εκεί ο πελάτης έτρωγε κι έφευγε σε ένα τέταρτο.
Οι μερίδες διαλέγονταν από την βιτρίνα.
Γεμιστά, λαδερά φασολάκια, μουσακά και παστίτσιο.
Μερικές φορές κανένα ψητό με πατάτες και αρνάκι φρικασέ.
Τα ταψιά με το φαγητό ήταν εκθέματα στο “μουσείο της γεύσης”.
Οι σερβιτόροι πηγαινοέρχονταν φωνάζοντας τις παραγγελίες.
– φέρε μια μερίδα γίγαντες
– βάλε και μια μακαρονάδα με ολίγη από ψητό…..
 
……………………………………………………………………………………………………….

Δημήτρης Γκαγκαλίδης – καθηγητής – Δ/ντης 8ου Γ/σου Ξάνθης.