Άρθρο του Μάκη Μουρατίδη: Συγκυβέρνηση Εθνικής Ευθύνης ή Επένδυση στο Χάος;

mouratidis1Το παρακάτω κείμενο δόθηκε στη δημοσιότητα πριν τέσσερα περίπου χρόνια. Έκτοτε είχαμε δύο εκλογικές αναμετρήσεις, τρεις βασικές Κυβερνήσεις με αρκετούς ανασχηματισμούς, καινούργιο πολιτικό σκηνικό (πρωτιά ΣΥΡΙΖΑ, διάσπαση και καταβαράθρωση ΠΑΣΟΚ, εξαφάνιση ΛΑΟΣ, είσοδος στη Βουλή ΑΝΕΛ, Χρυσής Αυγής και Ποταμιού) και το πρόβλημα της πατρίδας μας όχι μόνο δεν λύθηκε, αλλά διογκώθηκε.
Προσπαθώντας να συμβάλλω με τις μικρές μου δυνάμεις στον προβληματισμό για το τι μέλλει γενέσθαι στη χώρα μας και εν όψει του κρίσιμου δημοψηφίσματος της Κυριακής 5-7-2015 από το αποτέλεσμα του οποίου εξαρτάται η συμμετοχή της Ελλάδας στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, αναδημοσιοποιώ το κείμενο, θεωρώντας ότι με την κατάλληλη νοηματική προσαρμογή του στη σημερινή συγκυρία, παραμένει επίκαιρο.
Δράμα 2-7-2015 – Μάκης Μουρατίδης
Οι γραμμές αυτές γράφονται το Σάββατο 29-10-2011, την επομένη των όσων οργανωμένα ή όχι διαδραματίστηκαν κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων της εθνικής επετείου και κυρίως στη Θεσσαλονίκη εις βάρος του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Στόχος μου δεν είναι να γράψω ένα περισπούδαστο άρθρο με υψηλού επιπέδου πολιτική ανάλυση και συμβουλές περί του πρακτέου. Αυτό μπορούν να το κάνουν άλλοι καλύτερα από εμένα. Νιώθω όμως την ανάγκη να δημοσιοποιήσω την αγωνία και τις σκέψεις ενός απλού πολιτικοποιημένου δραμινού πολίτη.
Η αγωνία μου πολλαπλασιάζεται όσο σκέφτομαι τη συμπεριφορά και τις αποφάσεις των Ελλήνων πολιτικών σε ανάλογες σε κρισιμότητα περιστάσεις (χωρίς καμία διάθεση δραματοποίησης) κατά τη διάρκεια του προηγούμενου αιώνα (Μικρασιατική καταστροφή, εμφύλιος, γεγονότα πριν τη δικτατορία). Το Έθνος μετράει ακόμη τις πληγές που δεν έκλεισαν.
Η σημερινή κατάσταση της χώρας προσομοιάζει απόλυτα με την περίπτωση ενός βαριά άρρωστου καταχρεωμένου ανθρώπου, στο προσκέφαλο του οποίου οι άμεσοι συγγενείς μαλλιοτραβιούνται διαφωνώντας για το πώς δημιουργήθηκε το χρέος του ετοιμοθάνατου.
Ας ελπίσουμε ότι δεν θα παρακολουθήσουμε την επόμενη μακάβρια σκηνή του έργου, όπου οι συγγενείς μαλώνουν πάνω από το φέρετρο, για το ποιος θα κληρονομήσει τα χρέη του νεκρού, αξιολογώντας και διαμοιράζοντας ταυτόχρονα την όποια ακίνητη περιουσία του απέμεινε.
Δεν χρειάζεται νομίζω ιδιαίτερη ανάλυση για να διαπιστώσει κανείς ότι τις μεγαλύτερες και κύριες ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση φέρουν οι δύο μεγάλες παρατάξεις (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ). Διαφωνούμε στα ποσοστά ευθύνης που αποδίδονται στο καθένα από τα δύο κόμματα. Από την άλλη πλευρά είναι γεγονός ότι τα μικρότερα κόμματα έχουν τις μικρότερες ευθύνες. Όμως ως εκεί. Διότι ΟΥΔΕΙΣ ΑΝΑΜΑΡΤΗΤΟΣ. Δεν υπάρχει κόμμα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο στελέχη του οποίου να μη συμμετείχαν σε Κυβέρνηση έστω και για μικρό χρονικό διάστημα μετά τη Μεταπολίτευση ή σε άλλες δομές του Κράτους (π.χ. Αυτοδιοίκηση, Συνδικαλιστικές οργανώσεις κλπ). Και οι κρίνοντες λοιπόν εκ του ασφαλούς, κρίνονται.
Η συγκυρία επιτάσσει γενναίες αποφάσεις. Το δίλλημα που τίθεται είναι εκλογές ή προσπάθεια συνεννόησης τουλάχιστον για τα αυτονόητα.
Όποτε η χώρα βρέθηκε αντιμέτωπη με αντίστοιχο δίλλημα η επιλογή διενέργειας εκλογών αποδείχτηκε καταστροφική. Τα τρία παραδείγματα που προαναφέρθηκαν πιστοποιούν του λόγου το αληθές. Η συγκρότηση μονοκομματικής Κυβέρνησης από τη ΝΔ αντί του ΠΑΣΟΚ δεν θα προσφέρει τίποτε. Απλά, στο λάκκο των λεόντων θα εισέλθουν άλλοι μελλοθάνατοι μονομάχοι. Θα έχει όμως πρόσκαιρα εξυπηρετηθεί η μωροφιλοδοξία τους.
Η λύση πλέον κατά την άποψή μου είναι μία : Συγκρότηση ,από μηδενική βάση και χωρίς προαπαιτούμενα, μιας Κυβέρνησης Εθνικής Ευθύνης . Η Συγκυβέρνηση αυτή μπορεί να έχει τη στήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Αν εξαιρέσει κανείς το ΚΚΕ, το οποίο εκφράζει (άσχετα αν διαφωνεί κανείς μαζί του) μια εντελώς διαφορετική άποψη για το πολιτικό και οικονομικό σύστημα γενικότερα (έξω από την Ε.Ε., κρατικοποίηση των οικονομικών και παραγωγικών δομών κλπ), όλοι οι υπόλοιποι θα πρέπει να αιτιολογήσουν πολιτικά, αλλά κυρίως πειστικά για την τυχόν αντίθετη απόφασή τους . Να εξηγήσουν με καθαρά λόγια στον Ελληνικό λαό, ποια ακριβώς είναι η πρότασή τους για την αποφυγή της χρεοκοπίας.
Και να απαντήσουν όλοι στο αμείλικτο ερώτημα :
Θα προχωρήσουν σε μίνιμουμ συμφωνία για τα αυτονόητα με σχηματισμό Συγκυβέρνησης Εθνικής Ευθύνης ή θα συνεχίσουν να ποντάρουν τζογαδόρικα σε παράγωγα υψηλού ρίσκου συμπεριφερόμενοι ως Επενδυτές του Χάους;

Δράμα 29-10-2011
Μάκης Μουρατίδης